Οχι στο εμπόριο σκύλων!

Ξεφυλλίζοντας ένα περιοδικό έπεσα πάνω σε ένα κείμενο που έχει γράψει η Αλίνα, ετών 131/2. Πολλές οι αλήθειες, μεγάλη η συγκίνηση. 
Θα το αφήσω όπως ακριβώς το βρήκα. Τα σχόλια, δικά σας.

« Μερικές φορές περνάμε απ’ έξω από ένα Pet shop, ή μπαίνουμε για να αγοράσουμε τροφές του σκύλου μας και βλέπουμε πολύ μικρά κουταβάκια κλεισμένα σε γυάλινες κλούβες. Πολλές φορές κάθονται μόνα τους και παίζουν με κομμάτια εφημερίδας, που είναι ταυτόχρονα και η τουαλέτα τους. Όταν περνά ο άνθρωπος, σκαρφαλώνουν στα τζάμια ή γαβγίζουν συνεχώς. Τα κουτάβια αυτά χωρίζονται από πολύ νωρίς από την μητέρα τους και δεν μαθαίνουν πως πρέπει να φέρονται για αυτό έχουν περίεργη συμπεριφορά. Η εκτροφή τους γίνεται σε εργοστάσια ζώων. Τους γονείς τους του κρατάνε σε πολύ μικρούς χώρους, χωρίς φως ημέρας και δεν έχουν επαφή με ανθρώπους. Οι θηλυκές κάνουν κουτάβια δύο φορές το χρόνο – συχνά παίρνοντας φαρμακευτική αγωγή ώστε να αντέχουν. Μετά βρίσκονται στα γυάλινα κλουβιά και μετά την αγορά τους, αρχίζει η περιπέτεια με τις επισκέψεις στους κτηνιάτρους. Τότε μόνο ο κόσμος καταλαβαίνει ότι έχει κάνει λάθος στον τρόπο επιλογής του ζώου με το οποίο θα μοιραστεί τόσα χρόνια μαζί, σχεδόν σαν να είναι παιδί.
Πιστεύω ότι είναι προτιμότερο να διαλέξεις ένα υγιές σκυλί από ένα σοβαρό εκτροφέα, παρά να έχεις ένα συνεχώς άρρωστο ζώο με θέματα συμπεριφοράς. Το καλύτερο είναι να πάρεις ένα αδέσποτο παρά ένα κουτάβι από ένα Pet shop, για να μην υποστηρίξεις το φρικτό αυτό εμπόριο!»
Το μόνο που θα συμπληρώσω, είναι ότι έχει πολύ δίκιο σε όλα αυτά που λέει. Κάπως έτσι αγόρασα ένα Pit bull από Pet Shop. Ευτυχώς θέματα συμπεριφοράς δεν είχαμε. Είχαμε όμως γενετικά δερματικά προβλήματα που χρειάστηκαν 7 χρόνια για να τα ηρεμίσουμε και να σταματήσει να ταλαιπωρείται το σκυλί και κατ’ επέκταση εμείς.